Dhandhanggula

Kempalaning Tembang Macapat ngewrat carios Kancil anggitanipun Ki Ledjar Subroto, kangge kabetahan menawi nindakaken ringgit Kancil.

DHANDHANGGULA (1)

Kababar dongeng nama sang kancil,
Dipun beber dadya wujud wayang,
Dimen gampang caritane,
Tur cetha yen kadulu,
Dadya budaya kang lestari,
Pancen iku pranyata,
Kinarya sesuluh,
Hangiseni pembangunan,
Pepaking kabudayan ing tanah jawi,
Sarta ing Nuswantara.

Pra sedulur mangga majeng sami,
Sun dongengi sabangsaning sato,
Akeh banget pigunane,
Kena kanggo pitutur,
Bisa gawe sengseming ati,
Marang putra lan wayah,
Sarana panuntun,
Lestarining kabudayan,
Sartaning lingkungan kita sami,
Anjaga sato wana.

DHANDHANGGULA (2)

Risang kancil sato ingkang wegig,
Bisa uwal sakehing bebaya,
Remen tetulung rowange,
Kanthi akal kang luhur,
Sanadyan ta wujude cilik,
Srana ati tatag,
Teteg teguh tangguh,
Agawe leganing rowang,
Nadyan gedhe galak kabeh den adhepi,
Among sarana akal.

Precaya’wa mring dhiri pribadi,
Nora gampang kena ing paeka,
Waton eling ing wajibe,
Contone kancil iku,
Sanadyan ringkih tur’ta alit,
Ananging tanggung jawab,
Myang sakehing pakewuh,
Datan ajrih ing bebaya,
Akalipun kinarya gegaman sakti,
Nyata kancil sembada.

Risang kancil mlebu wanadri,
Angenggar-enggar senenging nala,
Anjujug pinggiring lepen,
Nulya sinambi nginum,
Datan nyana wonten bilahi,
Kancil nulya anjola,
Jebul ana bajul,
Jumedhul saking jro toya,
Gidrah-gidrah arsa nyarap mring sang Kancil,
Tutuknya pindha guwa.

Sang kancil tan mobah datan mosik,
Amung andomblong ngupadi akal,
Mrih bisa slamet awake,
Bajul nedya den etung,
Kalumpatan mbangka sawiji,
Mumbul-mumbul trus mlajar,
Kanthi mesem ngguyu,
Bajul kraos yen kapusan,
Kabeh nesu kanthi rasa sedhih,
Nulya ambles ing toya.